هر صبح به امید روزی پرتلاش بر می خیزی و گام در مسیر خدمت رسانی و تلاش می نهی. تو خود خوب میدانی که چه گره های بزرگی از مشکلات مردم با دست و قلم تو باز می شود. ثانیه ها، دقیقه می شوند و دقیقه ها، ساعت. تا آن همگام که صدای اذان تو را به خود می آورد. اصلا متوجه نمی شوی که چگونه گذشت. روز به نیمه رسیده و تو روز خود را با خدمت به خلق گذرانده ای. مهیای نماز می شوی با قلبی آرام و خرسند از یاری رساندن به هموطنت. بدان دعای خیر او پشتوانه توست، ای کارمند.